تفاوت sbc با plc:

عبارت sbc مخفف شده ی single board computer است و همانطور که از اسمش پیداست به معنای کامپیوتر تک برد است. این بردهای کوچک که گاهی اندازه ی آن ها از کف یک دست هم کوچکتر است در واقع نوعی کامپیوتر هستند که دارای پردازنده، حافظه و IO های مورد نیاز کامپیوتر های عادی هستند.

دارایی ویژگی های مشابه کامپیوتر و امکان دسترسی SBCها به LCD و camera باعث شده که کاربردهای جالبی پیدا کند که در زیر به شرح برخی از آن ها میپردازیم:

با معرفی SBC های رزبری پای (raspberry pi), SBC ها برای عموم مردم نیز شناخته شد و با قیمت معقول و کاربردهای بسیار در اختیار عموم قرار گرفت.
در زیر یک raspberry نسخه 2 را می توانید مشاهده کنید:

اSBC ها دارای IO هایی که در کامپیوترهای عمومی می بینیم مانند پورت های USB و HDMI و همچنین پورت هایی برای اتصال به LCD و camera هستند. اما علاوه بر اینها دارای پورتی با 40 پین هستند که GPIO های مختلفی را در اختیار ما قرار می دهد.
همانطور که گفته شد SBC ها دارای ابعاد بسیار کوچکی هستند، بنابراین دارای منابع محدودتری نسبت به کامپیوترهای عادی هستند. به طور مثال در رزبری پای 1 رم به 512MB محدود است و برای حافظه ی دائمی نیز به استفاده از میکرو اس دی و یا حافظه های جانبی از طریق USB محدود هستیم.
رزبری پای می تواند به راحتی به دستگاه های الکترونیکی دیگر متصل شود و با آنها در تعامل باشد و به تبادل اطلاعات با آنها بپردازد
این رایانه قادر است با سیستم های عامل مختلفی راه اندازی شود. سیستم اولیه ای که برای آن عرضه شد لینوکس دبیان بود ولی نسخه های از اندروید نیز برای آن عرضه شد
پس از رونمایی از رزبری پای 2، مایکروسافت مدعی شد که نسخه ای از ویندوز 10 برای آن بهینه کرده است و به صورت رایگان منتشر خواهد کرد.
هم چنین از زبان های برنامه نویسی مانند پایتون، اسکرچ، C و زیر شاخه های آن مانند #C, C++ پشتیبانی می کند.

در مقابل ما plc ها را داریم که مختصرا به شرح ساختار و کاربردهای آن می پردازیم:
کلمه ی plc مخفف عبارت programmable Logic controller و به معنای کنترل کننده های منطقی قابل برنامه ریزی می باشد.
در واقع plc کنترل کننده نرم افزاری است که در قسمت ورودی اطلاعات را به صورت باینری دریافت میکند و آن ها را طبق برنامه ای که در حافظه اش ذخیره شده پردازش کند و نتیجه ی عملیات را از قسمت خروجی به صورت فرمان هایی به گیرنده ها و اجرا کننده های فرمان ارسال می کند.
هر plc دارای نرم افزاری مخصوص به خود است که بر روی کامپیوتر نصب می شود، و هنگامی که کاربر برنامه ی نوشته شده بر روی نرم افزار را بر روی plc دانلود می کند، plc برنامه را به کنتاکتورها یا رله ها توسط مدار رابط یا اینتر فیس انتقال می دهد و طبق برنامه دستگاه را راه اندازی و کنترل می کند.
از plc ها می توان برای اتوماسیون در انواع دستگاه ها و کارخانه ها استفاده کرد.
از جمله مهم ترین ویژگی های plc ها می توان به تعداد ورودی ها و خروجی دیجیتال و آنالوگ، تعداد تایمر، تعداد شمارنده، تعداد رله های کمکی، حجم حافظه قابل برنامه ریزی و سرعت اجرای دستورات اشاره کرد.

از مقایسه ی plc ها با sbc ها میتوان به این موضوع اشاره کرد که تمام اجزاء یک SBC دریک plc وجود دارد ولی SBC از لحاظ نوع ورودی و خروجی و همچنین عمل ترکیب ورودی ها و خروجی ها با plc متفاوت می باشد.
خروجی plc می تواند یک رله_تریاک_ترانزیستور_تریستور و… باشد که با توجه به حداکثر جریان مجاز خروجی plc باید انتخاب شود تا آسیبی به سیستم وارد نشود.
در واقع در plc ما نتیجه ی عمل را می بینیم اما در SBC ها و به طور کلی کامپیوتر ها، فقط اطلاعات را می بینیم.

بدون دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *